Gospodarka i Ekonomia

Finanse

Naprawa SAIF

admin

 |  gru 2, 2015

Chociaż zarządzany przez FDIC Bankowy Fundusz Ubezpieczeń odzyskał stabilność finansową i osiągnął wymagany ustawowo poziom 1,25% ubezpieczonych depozytów, do 1996 r. nie udało się tego dokonać Funduszowi Towarzystwa Ubezpieczeń Oszczędności (SAIF). Główną przyczyną złej kondycji SAIF był odpływ blisko 8 mld dół. na wykupienie wymagalnych obligacji Financing Corporation (FICO), które na mocy ustawy z 1987 r. o zrównaniu konkurencyjności w bankowości były przeznaczone na sfinansowanie kosztów ratowania S&L. Składki ubezpieczeniowe S&L, które w przeciwnym wypadku zasiliłyby SAIF, w pierwszym rzędzie były przeznaczane na pokrycie odsetek od obligacji FICO. Skutkiem tego środki na rachunkach SAIF były znacznie niższe od zakładanego poziomu, przez co składki ubezpieczeniowe nawet najlepiej dekapitalizowanych S&L pozostały na poziomie 23 centów za 100 dol na rachunku, czyli ponad pięciokrotnie wyższym niż składki w wysokości 4 centów od dobrze dekapitalizowanych banków handlowych. Wyższe składki narzucane na S&L w dużej mierze obciążają ich możliwości konkurencyjne, co spowodowało znaczny spadek depozytów S&L w porównaniu z bankami handlowymi. Skurczenie się depozytów S&L było faktycznie na tyle poważne, że zaistniała obawa, iż zebrane składki ubezpieczeniowe nie wystarczą na pokrycie płatności z obligacji FICO, czego konsekwencją musiałaby być odmowa wykupu tych obligacji.